EBC Semifinal #2: 1.SE: Anton Hultquist Trio / 2.HU: Daniel Szebenyi / 3.PT: Mabelle Blues Band / 4.GR: Eliana One Woman Band / 5.BG: Blues Traffic / 6.NL: Five Dollar Shake / 7.CH: Mark Slate & Rotosphere / 8.DE: The See See Riders / 9.RO: Bluemans / 10.FR: CHARB-ON / 11. LU: The Nightcallers

Voor we de tweede EBC-halve finales samenvatten, moeten we vermelden dat er in de namiddag in het HNK opnieuw de BLUES MARKET plaats vond én dat er buiten in de Obrov in het oude stadsdeel van Split, opnieuw een straatoptreden was, ditmaal van CHARLIE & BELL BLUES EXPERIENCE. Charlie wist via zijn rode telefoon, weliswaar in een fris zonnetje, iedereen met goed gesmaakte blues en roots covers als Walter Vinson’s “Sittin’ on Top of the World” (wij vanachter een lokale Karlovačko) en JJ Cales’ “They Call Me the Breeze”, in de juiste sfeer op te warmen. Wij van Rootstime waren er (wat anderen niet vermelden) ook bij en weten nu waarom!

ZWEDEN met het ANTON HULTQUIST TRIO opende in het theater de tweede dag van de semi-finales. Anton wist al bij de aankoop wat hij later op zijn gitaar spelen wou: blues, opkijkend en lerend van zijn “helden” als Mark Knopfler, Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton en B.B. King. Vrij snel werkte Anton aan eigen nummers en zocht hij koppig naar “eigenheid”. Hierbij kreeg hij de hulp van vrienden: Malte Karlson en William Karlsson. Zij stonden in Split met hem ook op het podium. Uit hun songbook plukten ze o.a. “Talk to Me Baby” en  “Should I Stay or Should I Go”, hierbij was Elmore James nooit ver weg. Ze bekoorden verder ook met een portie r’n’r en afsluitend met de boogie, “Come On”. Een prima starter! “Wat was me dat?”, noteerde ik na het optreden van de inzending uit HONGARIJE, DANIEL SZEBENYI. Daniel zette zich centraal en wat gebogen achter zijn piano -Dr. John the Night Tripper, aka zanger & songwriter Malcolm John Rebennack Jr. achterna- en ontketende daarna met momenten met zijn maten (Daniel Usztics: bas, Pepe Usztic: gitaar & Damien LeBarre: drums) ei zo na een tornado. De zingende toetsenist Szebenyi is een geluidstechnieker uit Boedapest en werd al meerdere bekroond. Dat hij tijdens optredens telkens tot op de bodem wil gaan, maakte hij ook nu duidelijk met soms onverstaanbare in het Hongaars gezonden jazzy nummers. Ene rare, zo liet het publiek enthousiast blijken, ene om rekening mee te houden! De MABELLE BLUES BAND kwam uit Setúbal, uit het land waar vorig de EBC-finales plaats vonden, PORTUGAL. Vasco Finuras (gitaar) & Elsa Frias (zang) richtten de band in 2021 op. Hun eerste album, ‘This Is’ namen ze op met 7 muzikanten. Het verscheen in 2023 en laat verschillende invloeden horen. Naast Vasco en Elsa bestaat de band verder uit Lucas Costa (drums), Ricardo Duarte (bas) & Ricardo Silva (keys). Uit hun debuutalbum plukten ze “Everything Now” en “I Want Let It”. De grote dobbelstenen op het podium, die verdwenen snel richting publiek. De vreemde eend in deze blues bijt was dit jaar misschien wel de GRIEKSE, ELIANA ONE WOMAN BLUES BAND. Omschrijf Eliana als een wereldverbeteraar, een protestzangeres anno 2025,  met klasse. Eliana zat ontspannen achter haar drum/beat box en gooide verbaal met een lachje, vooral sociale en politieke boodschappen de zaal in. Ze was met nummers als “Welcome to Our Colony”, “Sweet Fellow” en “The Classes of the Train” zowel maatschappelijk cynisch als grappig. Een dame waar we voor de finales m.i. ook rekening mee moeten houden! Uit BULGARIJE kwam BLUES TRAFFIC. De band, die erg bekend is in zijn thuisland, werd in 1997 opgericht in Plovdiv, de op een na grootste stad van Bulgarije. De stad is met haar 8000-jarige geschiedenis een van de oudste van Europa, en heeft dan ook als motto "Antiek en Eeuwig". De band debuteerde in 2017 met, ‘Shoes for Blues’, vier jaar later volgde ‘She Said NO’. De line-up bestaat uit Bozhidar Banov “Porto” (guitar, zang), Boris Georgiev (lead gitaar), Dr. Valery Pastarmadziev (bas, double bas, bvs) & Nikolay “Koljo” Tabakov (drums, percussie). Met “Shoes for Blues” scoorden ze nog bluesy, maar naargelang de tijd vorderde, ging het de andere richting, de metal kant op… We waren daarna erg geïnteresseerd in onze buren, NEDERLAND die met 10 muzikanten het podium innamen. FIVE DOLLAR SHAKE bestaat al zo’n 5 jaar, zo vertelde ons frontdame Lucinda Legaspi, die we tijdens een straatoptreden in de stad ontmoetten. De band treedt op als 5- of 10-mans formatie. De XL-versie bestaat verder uit: Anne Kruiter (guitar), Marja Silvertant (bas), Bas van der Starre (keys), Jelmer De Haas (drums), een blazerssectie (Gerben de Vries: tenor sax + Dirk Hooier: trompet) en het achtergrondkoor (Sanne Bogers, Gideon Van Wingerden & David Vis Andres). FDS combineerde met de nodige geestdrift, die onze noorderburen vaker kenmerkt, rauwe bluesrock met levendige en moderne soul. Met een enthousiaste powerhouse frontvrouw als Lucinda Legaspi is dit opzich géén probleem. Voeg hieraan toe de gitaren, het Hammondorgel en nog wat getoeter, dan wordt dit een aanstekelijke gedoe! Na de change-over, die weer uitstekend en erg professioneel gebeurde, was het de beurt aan MARK SLATE & ROTOSPHER uit ZWITSERLAND. Naast de charismatische frontman Slate -hij toerde enkele jaren met de Joe Cocker Tribute Show- bestaat de band uit: Nic Niedermann (gitaar, bvs), Gregor Loepfe (keys), Mischa Frey (bas) & Eddie Miles Walker (drums). Met hun nummers “We Need the Blues Everyday” en “When I Was Young” wisten ze het publiek te treffen. Nog een band waar we naar uitkeken en die we ontmoetten op de BLUES MARKET, was THE SEE SEE RIDERS uit Bamberg, DUITSLAND. De band ontleende zijn naam aan het Lead Belly-nummer "CC Rider". Armano Persau (gitaar, zang) die qua zang klinkt als Pokey Lafarge & Rebekka Wagner (viool, zang) startten in 2017 als duo en zijn sindsdien (met Stephan Goldbach: staande bas, zang & Benjamin Lojak: resonator gitaar) uitgegroeid tot een dynamische vierkoppige band die zich toelegt op Amerikaanse blues, roots en string-muziek. Met twee albums (‘Sinister Swing’, 2021 - ‘The See See Riders’, 2017) en een ep die al eerder uitgebracht zijn en een derde dat er dit jaar aankomt, heeft de band internationale erkenning gekregen. ROEMENIE was met BLUEMANS als negende aan de beurt. De groep werd in 2019 opgericht en bestaat uit: Alexandru Cismaru (gitaar, zang), Adi Tetrade (drums), Alin Neagoe (bas) & Alexandru Matei (keys). Ze gaan al jaren mee in de Roemeense muziekscene, inclusief tv-shows, albumsessies, festivals enz. Hun eerste album heette ‘What?!’ (2023), met o.a. “Most Precious Part” en het funky “All that Love” (twee nummers van Cismaru) op de tracklist. Met de slow blues, “Something Else” breiden ze een mooi einde aan hun te pruimen set. Met FRANKRIJK en CHARB-ON werd het einde gitzwart ingezet. CHARB-ON is niet de eerste de beste band, maar een trio dat klappen uitdeelt. Vincent Pollet-Villard (zang, keys, harmonica + gitaar), Florian Royo (gitaar) & Alain Baudry (drums) mixen de geest van de Black Keys, het rauwe van Hound Dog Taylor en de hypnotiserende blues van T Model Ford. Hun nummer “Me & My” bleef nog even plakken... “Last but not least” verdedigden THE NIGHTCALLERS de kleuren van LUXENBURG. Het echte einde kleurt opnieuw helemaal frans. De vier vonden elkaar in 2018 tijdens blues jamsessies in hartje van de hoofdstad. “Ze” zijn de Belg Bert Marijsse (zang, gitaar), Daniel Fastro (bas) & Tommy Lehnert (drums). In 2024 sloot Matt Santos (Hammond, harp) zich aan bij hen aan. Op het einde eisten ze hun “moment de gloire” op met nummers als “Mother in Law”, “Can't Get Enough of You” en “I Need You're Lovin'”. Na de boogie “Won't Let Me Beat You” doofden de lichten en lag de bal in het kamp van de jury… Wij trokken ons ook terug in de nacht, om ook nog verder te kunnen nadenken.

Einde DAG 2, opnieuw een zowat 5u-durende lange dag zonder pauzes en opnieuw met enkele uitgesproken “favorieten”. De FINALISTEN werden uiteindelijk: DANIEL SZEBENYI (HU), ELIANE ONE WOMAN BAND (GR), MARK SLATE & ROTOSPHERE (CH) & THE SEE SEE RIDERS (DE).

Eric Schuurmans